دوره‌های کارشناسی مهندسی در ایران شامل حدود 140 واحد درسی است که عموما در قالب 8 نیم‌سال تحصیلی برنامه‌ریزی می‌شود. یکی از مشکلات  دانش‌آموختگان مهندسی در ایران، پایین بودن توان عملکردی آنها در انجام پروژه‌های عملی و واقعی مورد نیاز صنعت است. بطوریکه دانش آموختگان  در ورود به بازار کار لازم است دوره‌های گاهی  طولانی را در جهت کسب مهارت‌های کاری بگذرانند. البته این مشکل بزرگ، خود مانعی در بکارگیری این نیروها است که  تقریباً به تمام رشته‌های مهندسی وارد است. در سال‌های اخیر توجه به این کاستی در آموزش مهندسی موجب شده تا برخی دانشگاه‌های بزرگ دنیا دست به تغییر در دوره کارشناسی مهندسی زده و دوره‌هایی تحت کارورزی همکارانه (CoOp) را راه‌اندازی نمایند که در آن دانشجویان علاوه بر گذراندن درس در دانشگاه در صنعت نیز مشغول به کار می گردند. این دوره برای اولین بار در ایران از سال 1396 در گروه مهندسی کامپیوتر دانشکده مهندسی دانشگاه فردوسی اجرا شده است. از سال 1402 اجرای این دوره به کل دانشگاه و از جمله رشته‌های هفت گانه دانشکده مهندسی تحت عنوان دوره کارآموزی بلند مدت تعمیم یافته است. در شکل رایج دروس مهندسی در 4 سال و 8 نیم‌سال تحصیلی برنامه‌ریزی می‌شود که در آن تنها یک درس تحت عنوان کارآموزی گنجانده شده که دانشجو آنرا در تابستان آخرین سال و یا سال ماقبل آخر می‌گذراند. در دوره کارآموزی بلند مدت، دانشجو علاوه بر گذراندن درس‌های برنامه‌ی مصوب و رایج، بایستی تعدادی دوره کارورزی را نیز بگذراند تا به کمک این دوره‌ها از توانایی مهارتی بالاتری برخوردار شود. برای اطلاع از جزئیات این دوره به شیوه نامه جامع دانشگاه و شیوه نامه اجرایی گروه مربوطه مراجعه نمایید.